kıyamet
dolunayı görünce yanlışlıkla, ay bile bazı zamanlar utanıyor dünyaya bakmaktan diyorum kendi kendime. insanların gözlerine bakınca insan görmekten kaçıyor sanki. aşk uzayda kayıptır çünkü. yerçekimi aşk çekimine dönüşemez. nefret mi insanı daha çok kamçılar, yoksa sevda mı bilememiş alimler. biz küçük insanlar nereden ve nasıl bilelim. bizim görevimiz diğer insanların ağızlarından akan kin ve aşk kalıntılarını temizlemek olmuş. şu karşındaki adam en son dertsiz olduğunda dünyayı siyah beyaz görüyordu. yada öyle sanıyordu. insan doğunca zaten en büyük derde sahip olmuş olacak. düşünsene doğuyorsun ve önünde yaşamak zorunda olduğun bir ömür var. buna mecbur değilsin ama, ama bir yandan da zevk alıyorsun. mazoşist olsan yine açıklanamaz. ölümü düşününce insan planlarını daha mı çabuk yapar. ya da daha mı keyifli. en sonunda yine bir doğum mu tatmin eder yetişkin insanı. bu döngünün sonunu yine insan getirecek. düzene sahip son insanlarız. tek bir harf kaldı, ve seçim bizim. kıymet