aylaya
boşluğun dolu tarafında karantinalardayım. hayatım dünyanın sonuna doğmuş gibi. başım yastığın kan dolu tarafında, masallarım kabusların kendisi olmuş. dünya bugün de tersinden doğmuş güneş bugün de sözünde durmuş gibi bir tekdüzelik. unutamadığım yeminlerim yedi şarap kadehinde. yeniden kurmaya başlayamadığım hayallerim, teselli dolu omuzlarımda yükseliyor. yönünü kaybetmiş bir turna gibi çarpıyorum yaşlı ağaçlara. bir hayat en fazla ne kadar yaşanamaz da olur böylesi. daha fazla ne kadar kara. ne kadar dar. kadarıyla.