salkımdan düşler

ben ölürsem bir gün beni mezarın içine koymasınlar, ben ölürsem dediğime bakmayım, normal olanı demiyorum. bir insana olan hayranlığın bitince olan benim dediğim. ben, o üç harfli olan tatavayı kullanmayı sevmiyorum. gidince bunun bir anlamı kalmaz çünkü. insan ölünce bir tek toprağını sever gerçekten. peki kaç insan ölmüştür şu ana kadar sizce. ya da kaçı yaşamaktan onur duymuştur. çok mu memnunsun yaşamından, bence yaşarken en fazla hiç defa gurur duyarsın nefes almaktan, tabii oksijenin yettiği kadar. biz yaşıyoruz ve şu gezegene bir iz bile bırakamıyoruz. peki insan pesimist olunca mı aşar bir tek bunu. insan, insanlığından bıkınca mı icat eder bir şeyi ancak. biz insanlığımızdan keyif alıyoruz. benim inancım; her büyük mucitin, her büyük adamın, büyüklüğünü ispatlamadan önce mutlaka intiharı düşündüğü yönünde. peki sizce benim rotam mı şaştı, ya da ben çok fazla mı size benzedim. nesin sen dünya, bir rahat ver.

ben insana mı aşık oldum yada bu yoğun adrenaline mi. bak sen çok acımazsızdın. yani seni görememe rağmen bunu söyleyebiliyorum. öyle olabilirdin. bana kanatların olduğunu daha önce hiç söylememiştin. hayır sen yalancı değildin, ama uçtuğunu bana söylemeliydin. biliyor musun? insanlar senin nefes almadığına inanıyor. ne kadar komik. insanın aşık olduğu diğer insan hiç ölür mü lan. ama bu sırrı sadece ben biliyorum. kanatlandığın gibi, ben ölmeden bir gün görüneceksin bana. aslında çok deli de değildim de, denizlere merak salmak istedim bazen. takım elbiseyle el sallarken sular saldırdı. ben  aslında çok akıllı da değildim de, dertler kendimi salmama neden oldu. yaşını başını almış adamlar ve kadınlar bazen ağlıyor. özenmiyor değilim aslında. ama bir an olsun umutsuzluğa kapılırsa insan, mucizeler ondan uzaklaşır bence. 10 hakkının 10'u da optimistlik olarak kullanırsa insan bence birinde mucize olabilir. başına ip takmış insan sandalyeye vuracakken deprem olabilir. kafasına silah d