gözbilim
zamanla saatlerce sevişti güneş. iki çocukları oldu. çocuklarının isimleri ölüm ve merhametti. ölüm henüz erken yaşlarda, adına eşdeğer bir şekilde son nefesini vermişti. merhamet güneşin üstünü çamurla örttü. o da son nefesini verirken, avazı çıktığı kadar şu şekilde bağırıyordu. ''bu dünya güneşi, bu parlaklığı hak etmiyor. tüm insanlık, vicdanlarını henüz çocukken diri diri toprağa gömmüş. kendi sefaletinizde yok olun!''