akciğer
rahatlayacağımı bilsem litrelerce kusmak isterim. ama çareler beni terk ettiğinden beri bir çıkış yolu arıyorum. bu, bir insanın ayakları olmadan yürümesi, elleri olmadan sevdiğinin tenini hissetmesi , gözleri olmadan film izlemesi , kulakları olmadan müzik dinleyebilmesi ve kalbi olmadan yaşamaya çalışması gibi. imkanlı ama, sızlayan imkanlarla anca imkanlı. imkanı olan insandır, bizler değil. zaten her gece burnumuzdan dumanlar çıkınca anlamıştık bu dünyanın bize göre olmadığını. baksanıza bulutlardan küller yağıyor üstümüze. dertli olan yalnızca biz değilmişiz.
Yorumlar
Yorum Gönder